ระบบและวิธีการยืนยันอัตลักษณ์พระเครื่องและวัตถุ โดยเครื่องมือและกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีบล็อกเชน และปัญญาประดิษฐ์ ประกอบด้วยขั้นตอนและส่วนประกอบหลักดังต่อไปนี้

1. การตรวจสอบเบื้องต้น

นำพระเครื่องมาประเมินด้วยแว่นขยายขนาดพกพา กำลังขยายขั้นต่ำ 10x และแสงอัลตราไวโอเลต (UV) ความยาวคลื่น 365 นาโนเมตร เพื่อตรวจสอบลักษณะภายนอก หากผ่านเกณฑ์ 80% ของแบบประเมิน (อย่างน้อย 3 ใน 4 ข้อ) จึงส่งไปขั้นตอนถัดไป แบบประเมินมีประเด็นประเมินดังนี้

• คราบหรือรอยเสื่อมสภาพ: ต้องมีคราบดินหรือรอยออกซิเดชันที่ไม่สม่ำเสมอ ตรวจด้วยแสงอัลตราไวโอเลต (UV)
• รอยแตกลายงา: ต้องพบรอยร้าวเล็ก ๆ หรือลายงาตามธรรมชาติ มองเห็นด้วยตาเปล่า และตรวจด้วยแว่นขยายขนาดพกพากำลังขยายขั้นต่ำ 10x
• ความลึกของพิมพ์: รอยตอกพิมพ์ต้องไม่คมหรือเรียบเกินไป ตรวจด้วยแว่นขยายขนาดพกพากำลังขยายขั้นต่ำ 10x
• เนื้อวัสดุ: เนื้อดินหรือว่านต้องไม่นุ่มหรือร่อน โลหะต้องมีสนิมตามธรรมชาติ มองเห็นด้วยตาเปล่า และตรวจด้วยแว่นขยายขนาดพกพากำลังขยายขั้นต่ำ 10x

2. การตรวจสอบองค์ประกอบด้วยเครื่องเอกซเรย์ฟลูออเรสเซนต์ (XRF)

นำพระเครื่องที่ผ่านการประเมินเบื้องต้นมาวิเคราะห์ด้วยเครื่องเอกซเรย์ฟลูออเรสเซนต์ (XRF) เพื่อตรวจสอบองค์ประกอบทางเคมีของวัตถุ ยืนยันความแท้จริงในระดับโครงสร้างวัตถุ โดยใช้พลังงาน 8-50 kV เป็นเวลา 45 วินาที-5 นาที เพื่อระบุธาตุหลัก (เช่น Si, Ca, Fe) และธาตุรอง (เช่น Cu, Zn) ผลลัพธ์จะถูกเปรียบเทียบกับบันทึกการสร้างในยุคนั้น (เช่น ดินผสมว่าน หรือโลหะผสมโบราณ) หากสอดคล้องจึงผ่านเกณฑ์

3. การตรวจพิสูจน์โดยผู้เชี่ยวชาญ

เมื่อพระเครื่องหรือวัตถุผ่านเกณฑ์การวิเคราะห์ด้วยเครื่องเอกซเรย์ฟลูออเรสเซนต์ (XRF) แล้ว จะถูกนำมาตรวจพิสูจน์โดยผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้เฉพาะทาง วิเคราะห์รูปร่าง เส้นสาย และรายละเอียด เช่น รอยจารึก หรือร่องรอยการผลิต เพื่อยืนยันความแท้จริงอย่างละเอียด โดยใช้แว่นขยายขนาดพกพากำลังขยายขั้นต่ำ 10x ประกอบกับเครื่องขยายภาพระดับ 500x ขึ้นไป ผลลัพธ์จะถูกเปรียบเทียบกับบันทึกการสร้างหรือหลักการดูพระเครื่องที่ถ่ายทอดกันมา หากสอดคล้องจึงผ่านเกณฑ์

4. การวัดขนาดและชั่งน้ำหนัก

วัตถุที่ผ่านการตรวจพิสูจน์จากขั้นตอนข้อ 2 และ 3 แล้ว จะถูกวัดขนาดด้วยเวอร์เนียคาลิปเปอร์แบบดิจิตอล ระบุหน่วยเป็นมิลลิเมตร และชั่งน้ำหนักวัตถุ โดยบันทึกค่าทศนิยม 3 ตำแหน่ง

5. การถ่ายภาพ

ถ่ายภาพวัตถุจากมุมต่างๆ ได้แก่ ด้านหน้า ด้านหลัง และด้านข้าง เพื่อใช้ในการจัดทำใบรับรองสินทรัพย์ดิจิทัล และการจดจำภาพ

6. การจัดทำใบรับรองอัตลักษณ์แบบพิมพ์บนกระดาษและประทับตราปั้มนูน

นำข้อมูลจากข้อ 2 – 5 มาจัดทำเป็นใบรับรองอัตลักษณ์ และจัดพิมพ์บนกระดาษ จากนั้นประทับตราสัญลักษณ์แบบปั้มนูน

7. การจัดทำใบรับรองอัตลักษณ์อิเล็กทรอนิกส์ และการใช้บล็อกเชน

ใบรับรองอัตลักษณ์จะถูกแปลงเป็นรูปแบบดิจิทัล (e-Certificate) และบันทึกในระบบบล็อกเชน เพื่อความปลอดภัยและการตรวจสอบย้อนกลับ

8. จัดทำสินทรัพย์ดิจิทัลจากภาพที่ถ่ายไว้

ภาพถ่ายของวัตถุจะถูกนำมาสร้างเป็นสินทรัพย์ดิจิทัลที่ไม่สามารถปลอมแปลงได้ (Non-Fungible Token: NFTS) เพื่อยืนยันความเป็นเจ้าของ ความแท้จริง และเผยแพร่ผ่านช่องทาง

9. ฝึกโมเดลปัญญาประดิษฐ์ (Machine Learning Model)

นำภาพถ่ายและข้อมูลพระเครื่องเข้าสู่ระบบปัญญาประดิษฐ์ (Machine Learning) เพื่อพัฒนาโมเดลจดจำอัตลักษณ์และยืนยันภาพของวัตถุที่ผ่านการตรวจรับรอง

10. จัดทำแอปพลิเคชันจดจำอัตลักษณ์และยืนยันภาพของวัตถุที่ตรวจรับรองแล้วผ่านสมาร์ทโฟน

ผู้ใช้สามารถถ่ายภาพพระเครื่องหรือวัตถุ แล้วแอปพลิเคชันจะแสดงข้อมูลว่าพระเครื่องหรือวัตถุดังกล่าวเคยผ่านการตรวจสอบอัตลักษณ์ด้วยกระบวนการข้อ 2-5 และมีใบรับรองตามข้อ 6-7 หรือไม่ พร้อมแสดงรายละเอียด และลิงก์ไปยังใบรับรองอัตลักษณ์ที่ถูกแปลงเป็นรูปแบบดิจิทัล (e-Certificate) และบันทึกในระบบบล็อกเชน

11. เชื่อมโยงข้อมูลทั้งหมด เพื่อการยืนยันพระเครื่องและวัตถุ

ระบบนี้เชื่อมโยงพระเครื่องและวัตถุ ซึ่งเป็นทรัพย์สินที่จับต้องได้ กับข้อมูลจากการตรวจสอบอัตลักษณ์ในรูปแบบของใบรับรองอัตลักษณ์แบบกระดาษ (Certificate), ใบรับรองอัตลักษณ์แบบดิจิทัล (e-Certificate), สินทรัพย์ดิจิทัลที่ไม่สามารถปลอมแปลงได้ (Non-Fungible Token: NFTS), และแอปพลิเคชันบนสมาร์ทโฟนเพื่อตรวจสอบอัตลักษณ์ โดยใช้เทคโนโลยีโมเดลปัญญาประดิษฐ์ (Machine Learning Model) เพื่อให้การยืนยันพระเครื่องและวัตถุ มีความแม่นยำ น่าเชื่อถือ และมีความสมบูรณ์ครอบคลุมทุกมิติ