“พระรอด” วัดมหาวัน พระรอดมหาวัน 1 ในเบญจภาคี ประวัตโดยสังเขป : พระรอด วัดมหาวันคือ 1 ใน 5 ของพระเครื่องชุดเบญจภาคีเป็นพระเครื่องที่มีชื่อเสียงของจังหวัดลำพูนที่มีอายุการสร้างกว่า 1,000 ปี พระรอดมีลักษณะเป็นพระเนื้อดิน พิมพ์ขนาดเล็ก เป็นพระปางมารวิชัย ด้านหล้งขององค์พระจะไม่มีลวดลายอะไรนอกจากรอยนิ้วมือ โดยเคยมีตำนานเล่าว่า

หลวงพ่อเงิน พุทธโชติ เกิดวันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2353 ตรงกับรัชกาลของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย เป็นอดีตเจ้าอาวาส วัดบางคลาน จ.พิจิตร ท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมากในสมัยนั้น มีผู้คนมาให้ท่านช่วยรดน้ำมนต์ให้ไม่ขาดสาย ลูกศิษย์ของ หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ที่มีชื่อเสียงโด่งดังต่อมาก็มีหลายท่าน เช่น หลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง

ประวัติพระปิดตา เป็นอัครสาวกองค์หนึ่ง ชื่อพระควัมปติ หรือพระมหากัจจายนะ แสดงออกถึงนัยยะแห่งธรรม และผู้ศรัทธาเชื่อกันว่า สามารถดลบันดาลโชคลาภ เงินทอง มีกินมีใช้สมบูรณ์พูนสุข ส่วนที่มีการปิดทวารทั้งเก้า ปิดตา หู จมูก ปาก และก้น ที่เรียกว่า มหาอุด เป็นอุปเท่ห์ หมายถึง ตอนที่พระภควัมปติท่านกำลังเข้านิโรธสมบัติ

พระนางพญา ราชินีแห่งพระเครื่อง/ ประวัติโดยสังเขป : พระนางพญา เป็น 1 ใน 5 ของพระเครื่องชุดเบญจภาคี รูปทรงของพระนางพญา เป็นพิมพ์ทรงสามเหลี่ยมหน้าจั่ว หน้าออกจะนูน ที่มาของชื่อ พระนางพญามาจากชื่อของวัดที่พบกรุพระนางพญา ซึ่งวัดนางพญาแห่งนี้เป็นวัดเก่าแก่ของจังหวัดพิษณุโลก มีข้อสันนิษฐานว่าชื่อนางพญามาจากพระนามของพระวิสุทธิกษัตริย์ตรีพระมารดาของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช โดยเชื่อว่าเมื่อครั้งที่ท่านเป็นแม่เมืองพระพิษณุโลกสท่านได้สร้างวัดแห่งนี้ขึ้น เเละ ได้ทรงสร้างพระเครื่องพิมพ์ทรงสามเหลี่ยมบรรจุในเจดีย์

พระซุ้มกอ/Phra Sum Kor/帕颂国佛牌 ประวัตโดยสังเขป : กรอบของพิมพ์พระจะโค้งมนลักษณะคล้ายตัว ก จึงเรียกว่า พระซุ้มกอ โดยที่ พระกำแพงซุ้มกอมีทั้งลายกนกและไม่มีลายกนก ซึ่งจะชี้ให้เห็นถึงพุทธศิลป์เเบบสุโขทัยปนกับศิลปะศรีลังกา หรือ ศรีลังกา โดยองค์ที่ไม่มีลายกนกจะเห็นว่าเป็นศิลปะศรีลังกาอย่างเด่นชัด พระซุ้มกอส่วนใหญ่จะ ใช้ดินผสมกับว่านเกสรดอกไม้เป็นส่วนผสม จึงทำให้เนื้อของพระซุ้มกอมีลักษณะละเอียด เมื่อสำลีหรือผ้ามาเช็ดถูจะเกิดลักษณะมันวาวขึ้นทันที ผู้ที่บูชาไปคล้อส่วนใหญ่จะต้องเคยได้ยินประโยคที่ว่า

พระกำแพงซุ้มกอ ถูกจัดเป็นพระที่สุดยอด และเอกของเมืองกำแพงเพชร เป็นพระที่อมตะ ทั้งพุทธศิลป์ และพุทธคุณถูกจัดอยู่ในชุดเบญจภาคีที่สูงสุดของพระเครื่องเมืองไทย พระกำแพงซุ้มกอนั้นเป็นองค์พระประติมากรรมในสมัยสุโขทัย ลักษณะเป็นองค์พระนั่งสมาธิประทับอยู่บนบัวเล็บช้า มีลายกนกอยู่ด้านข้างขององค์พระ ขอบของพิมพ์พระจะโค้งมนลักษณะคล้ายตัว ก.ไก่ จึงเรียกว่า “พระซุ้มกอ” ประวัติความเป็นมาของพระซุ้มกอ พระเครื่องสกุลกำแพงเพชร มีตำนานปรากฏชัดเจนจากการพบจารึกบนแผ่นลานเงินในกรุขณะรื้อพระเจดีย์องค์ใหญ่ของวัดพระบรมธาตุ เมืองนครชุม และเมื่อ พ.ศ.2392 สมเด็จพระพุฒาจารย์โต

พระสมเด็จวัดระฆัง คือหนึ่งในมงคลวัตถุที่ทรงพุทธคุณ เป็นวัตถุโบราณที่ทรงคุณค่าอย่างอเนกอนันต์ ความเป็นมาของการสร้างพระสมเด็จของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี ท่านได้เริ่มสร้างพระตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๓๔๘ อันเป็นช่วงเวลาที่ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณรในพรรษาที่ ๕ ในเรื่องการสร้างเป็นพระสมเด็จควรเริ่มจากปีที่ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว คือ ปี พ.ศ. ๒๓๕๐ (ส่วนการสร้างพระเมื่อครั้งยังเป็นสามเณรนั้นคงยังนับไม่ได้ถือว่าท่านได้สร้างให้กับพระอาจารย์ และผู้มีพระคุณของท่าน) การสร้างพระของท่านมิได้ยึดถือกำหนดว่ากดพิมพ์เป็นองค์พระแต่เมื่อใดแต่ท่านยึดถือว่าพระเครื่องรุ่นนั้นๆ สำเร็จตั้งแต่เป็นผงวิเศษแล้ว ในเรื่องผงวิเศษของท่านนั้นจะทำอยู่ตลอดที่ท่านมีเวลาหรืออาจกล่าวได้ว่าตามอัธยาศัย การทำผงวิเศษแต่ละครั้งสามารถสร้างพระได้หลายพรรษา กล่าวกันว่าการสร้างพระสมเด็จของท่านนั้นกระทำทุกพรรษา

พระเครื่อง คือ วัตถุมงคลที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจของพุทธศาสนิกชน เชื่อว่าพระเครื่องสามารถบันดาลโชคลาภ แคล้วคลาดปลอดภัย เมตตามหานิยม และความเจริญรุ่งเรืองให้แก่ผู้ครอบครอง พระเครื่องมีมากมายหลายประเภท แต่ละประเภทมีพุทธคุณที่แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละบุคคล ผู้ที่บูชาพระเครื่องควรศึกษาพุทธคุณของพระเครื่องให้ดีก่อนบูชาเพื่อจะได้เกิดประโยชน์สูงสุด    พระเครื่อง ในประเทศไทยมีมานานหลายศตวรรษ สันนิษฐานว่าเริ่มมีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย จนถึงสมัยปัจจุบัน พระเครื่องที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศไทย ได้แก่ พระสมเด็จวัดระฆัง พระนางพญา พระกำแพงซุ้มกอ พระผงสุพรรณ พระรอด พระหลวงปู่ทวด พระหลวงพ่อเงิน พระหลวงพ่อโสธร พระหลวงพ่อปานวัดบางนมโค พระหลวงพ่อแก้ววัดเคลือวัลย์

สมเด็จวัดระฆังหลังอักษรจีนถูกสร้างโดยสมเด็จพระพุฒาจารย์โต ย้อนกลับไปราวๆ ปี 2406 – 2411 พ่อค้าชาวจีนเดินทางเข้ามาค้าขายและตั้งรกรากในสยามมากมาย โดยที่มีชาวจีนจำนวนไม่น้อยที่เป็นชาวพุทธ มีความศรัทธาในพุทธศาสนาและสมเด็จฯโต ดังนั้นสมเด็จพระพุฒาจารย์โตจึงได้สร้างพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์หลังอักษรจีนขึ้นมา เพื่อแจกจ่ายให้ชาวจีนที่มีความศรัทธาได้นำไปบูชาหรือนำติดตัวไปในระหว่างทำการค้า อักษรจีนที่อยู่ด้านหลังพระสมเด็จมักจะเป็นอักษรจีนมงคล คำอวยพร รวมถึงแซ่ต่างๆ ทั้งนี้พระสมเด็จหลังอักษรจีนได้แบ่งออกเป็น 2 แบบหลักๆ ได้แก่ แบบกดพิมพ์ตัวอักษรจีนหรือภาษาจีนบนหลังองค์พระอย่างชัดเจน และแบบลบแต่งตัวอักษรจีนหรือภาษาจีนบางส่วน

ธาตุที่พบได้บ่อยในองค์พระโดยสยามอมูเลทคอลเลทชั่น ธาตุหลักที่สำคัญในการตรวจสอบอายุของพระสมเด็จฯ 1.แคลเซียม 2.ยูเรเนียม 3.ทอเรียม ระดับของแคลเซียมใช้บ่งบอกอายุของพระ โดย แคลเซียมอยู่ที่ น้อยกว่า 35% คือ ยุคปลาย, 35-40% คือ ยุคกลาง, 40% ขึ้นไป คือ ยุคต้น ตัวย่างของพระสมเด็จในยุคต้น